“…Bu durumda başkalarından yardım beklememizin anlamı yoktur.
Sosyal ve siyasi durumu normale dönüştürmek ve
sosyal, ekonomik ve politik birçok sorunu çözmek sadece bize düşmektedir.
Ne var ki eğer birleşemezsek, anlaşıp işbirliği yapamazsak
olası saldırılara karşı kendimizi savunamayız.
Yaşamsal sorunlarımızı çözemez, yapıcı düzenlemelere gidemeyiz,
İşte bunun içindir ki, amaçlarımız doğrultusunda
Kafkasya Halklarının Konfederatif Birliği’ni kuruyoruz…”[1]

(Kafkasya Halklarına ve Parlamentolarına Çağrı,
Kafkas Dağlı Halkları Konfederasyonu
III. Olağan Kongresi Sonuç Bildirisinden)

Kuzey Kafkasya diasporası örgütlü yaşamının aktörleri üye profillerinin niteliği ve etkinlik vizyonlarının sınırlarından dolayı her yıl Mayıs ayının sonlarında ya da Haziran ayının başlarında “sezon” kapanışlarını yapar ve yaz boyunca da “yeni sezon” açılışlarına kadar kendilerini rutin “tatil rehaveti”nin kollarına atarlardı. 2018 yazında bu rutin bozuldu. En azından bazı örgütlenmelerimiz için…

Düşmanını tanımayan, savaşta yenilir.

Hem kendisini hem düşmanını tanımayan, savaşta yenildiği gibi savaştan sonra da toparlanamaz.

Düşmanını tanımayıp kendisini tanıyan, savaştan sonra başarıya ulaşabilir.

Hem kendisini hem düşmanını tanıyan gücün ise, yenik düşme ihtimali yok gibidir.

Kendisini tanımayıp düşmanını iyi tanıyan gücün, savaşta yenik düşme ihtimali çok yüksektir.[1]

Prof. Dr. Nevzat Tarhan

Kamu diplomasisi, bir ülke hükümetinin başka bir ülkenin vatandaşlarını ve aydınlarını kendi politik ve ideolojik düşünceleri doğrultusunda etkilemeye çalışmasını anlatan bir süreçtir.[2] ““Uluslararası ilişkilerin geleneksel diplomasi dışında kalan kısımlarını kapsayan” bu kavram hakkında örneğin; “İlk kamu diplomasisi çalışmalarının on yedinci yüzyıla kadar uzandığı”, “kamu diplomasisi kavramını ilk kullanan kişinin 1965 yılında Tufts Üniversitesi'nden Edmund Gullion olduğu” gibi detay bilgilere özellikle sanal ortamın bulanık bilgi havuzunun yazılı ve görsel materyallerinden rahatlıkla ulaşabiliriz.

“11 Mayıs 1918 eylemi ile Kuzey Kafkasya dağlı halklarının tarihinde yeni bir sayfa açılmıştı.

Bu olay, tüm dağlı milletlerin birleşmenin gerekli olduğu bilincine varmasıdır.

Bu bilinç “vatan” kavramının doğru algılanmasından kaynaklanmıştır.”

 FETGEREY ŞOENU

“Rus Emperyalizmi ve Dağlıların Bağımsızlığı”

“Bu sadece anlayış meselesidir
-o bakışlardaki ifadeyi anlamak;
aynı gözyaşlarını akıtmak;
aynı gülümseyişi gülümsemek;
kızının başı üzerinde ellerini koruyucu kanatlar gibi germiş -
katliamın tek hayatta kalan kişisini anlamak;
bu sonsuz yaşam ve ölüm ırmağını anlamak;
yüzyıllardır saygı ve adalet isteyenlerin sessizliğini anlamak;
ümit etmekten yorulmuş bir insanın bastırılmış öfkesini anlamak”
Jose Saramago[1]

Kendine özgü coğrafi yapısı ve jeopolitik konumu sayesinde binlerce yıldır çeşitli etnik gruplara ve kavimlere barış, huzur ve güvenlikli bir yaşam imkânı sunmuş olan Kafkasya, coğrafi konumundan dolayı da kuzey/güney ve doğu/batı yönlerindeki transit geçişlerin kavşak noktası olmuştur tarih boyunca. Özellikle vahşi ve istilacı kavimlerin kuzeyden güneye ve doğudan batıya doğru olan yürüyüşlerinin önünde doğal bir set olan Kafkas dağları, sakinleri ile birlikte istilacılara her zaman direnmiş, büyük oranda da geçit vermemiştir. Mitolojilerin “Kaf Dağı” olarak adlandırdığı bu coğrafya; buzul devrinin bitiminden itibaren burada yaşamaya başlayan halklarla birlikte, yakın coğrafyalardan savaş ve katliamlardan neslini korumak için kaçan binlerce mazlum insanın sığınma yerlerinden birisidir aynı zamanda. Gazeteci Hasan Öztürk’ün çok isabetli bir benzetme ile vurguladığı “Anadolu Nuh'un Gemisi”dir[2] tanımlaması yüzyıllarca Kafkasya coğrafyası içinde geçerli idi. Ta ki soğuk Kuzey steplerinin vahşi sakinleri Rus istilacılarının Kafkasya bozkırlarında görünmesine kadar…

Çerkes-Fed Genel Sekreteri Yılmaz Dönmez’in 10 Haziran 2018’de yayınlanan “Rusya’daki Yerli Anadillerin Gönüllü Öğretilmesi Yasa Teklifinin Gerilim Yaratma Potansiyeli Çok Yüksek Görünüyor” adlı uyarı yazısının[1] üzerinden on gün geçtikten sonra Rusya Devlet Duması’nda ilk oylama 19 Haziran 2018 günü yapıldı ve Rusça dışındaki yerel dillerin yok edilmesini hedefleyen yasa tasarısı, 3 hayır, 1 çekimser oya karşılık, 373 evet oyuyla kabul edildi.[2]

Oylamadaki en trajik ve yüz kızartıcı durum, Kuzey Kafkasya’daki sözde özerk cumhuriyetlerin milletvekillerinin anti-milli tutumları… Adigey (iki), Kabardey-Balkar(üç) ve Dağıstan(dokuz) milletvekillerinin tamamı oylamada evet oyu kullanmıştır. Karaçay-Çerkes(iki) ve İnguşetya(iki) milletvekillerinin birer tanesi evet oyu kullanmış, birer tanesi ise oylamaya katılmamıştır. Kuzey Osetya (dört) milletvekillerinin üçü evet oyu kullanmış, biri ise oylamaya katılmamıştır. Çeçenya milletvekilleri ise oylamaya hiç katılmamışlardır. Elimize geçen "tarihi fırsat" bir kez daha heba edilmiştir.