Kube Şaban’ın trajik hayat öyküsünü her okuduğumda içim biraz daha burkulur. Onun hayatı bizim hayatımızın, halkımızın hayatının hüzünlü bir parçası… 

Kaderimizin farklı zaman ve mekân kurgusu; imrendiğimiz, saygı ve sevgiyle andığımız birçok önemli şahsiyetle olduğu gibi Kube Şaban ile de tanışmamıza fırsat sunmadı. Onları ancak bu dünyaya bıraktıkları “bir hoş sadâ” ile tanıyor ve anıyoruz.

 Kube Şaban’ın ismini ilk defa 1979 yılında Sefer E. Berzeg’in “Vatan Düşüncesi (Adige Şiirinden Seçmeler)” adlı şiir antolojisinde görmüştüm. Rahmetli Alaattin amcamın ifadesi ile “bizim için bir oksijen çadırı” olan Samsun Kafkas Kültür Derneği hafta sonlarımızın vazgeçilmez mekânıydı. O dönemlerde bir gün derneğin kitaplığını düzenleme görevini üstlenmiş ve sağda solda dağınık şekilde duran, üzeri çizilmiş, yırtılmış, çay tabağı ve sigara izmariti lekeli, birkaç dergi, broşür ve kitabı itina ile toparlamış, temizlemiş, onlara kutsal metinler gibi saygı göstererek tek raflı büfeden bozma kitaplığımızda sıralamıştım.

“Vatan Düşüncesi” adlı şiir kitapçığı da toparladığım kitapların arasındaydı.  Aşk, hüzün ve hasret kokan “Gelinin Ağıtı” (NISEM YIQHIBZ – HЫCЭM ИΓЪЫƂЗ) adlı şiiri/şarkısı ve kitapçığın sonundaki Adige alfabesi, Kube Şaban’ın adını ilk defa duymama ve onu tanımaya çalışmama vesile olmuştu. Sefer E. Berzeg “Vatan Düşüncesi (Adige Şiirinden Seçmeler)” adlı kitapçığındaki Adigece şiirleri, Kube Şaban’ın Ürdün’de hazırladığı alfabeyi kullanarak yayınlamıştı. (Bu alfabe o dönemdeki Adige Özerk Bölgesinin Kiril esaslı Adığe alfabesi sisteminin Latin harflerine uyarlanmasıyla meydana getirilmişti.) 

“… Çerkes Kültürünün bütün Kafkasya kültürü ile ilgili olduğunu da çok iyi anlıyoruz.

Bu anlamda bütün Kuzey Kafkasya halklarının kültüründe ortak bir Kafkasya kültürünün,

tek bir mantalitenin var olduğunu söylememiz için esas teşkil eden özellikler vardır…”

Kalmık Yura

Çerkes Dünyası

(Uluslararası Çerkes Birliği Dergisi), Bahar 98, Sayı : 1, sf: 21

“Bağımsızlık mücadelesi denince, akla savaş meydanları gelir. Gerçekten de, hemen her milletin tarihinde kanla yazılmış bağımsızlık destanları vardır. Ancak ilim, irfan, kültür ve sanat alanında bir bağımsızlık mücadelesini topyekûn bir şekilde ve uzun bir süre omuzlayan milletlere pek sık rastlanmaz. Polonyalılar tarihin bu pek seyrek başarılarından birine imza atmış bir millet olarak bugün ayakta duruyor.”

Yazı yazmak eyleminin somut sonuçlarından birisidir kitap. Rahmetli Cemil Meriç kitabı; “…İnsanı kertenkele olmaktan kurtaran, soyumuzun hafızası. Kaybolmayan mazi. (…) mağaramıza akseden ışık…” olarak tarif eder “Jurnal” adlı eserinde…

Kurulduğu yıldan itibaren Adige Cumhuriyeti yönetimlerince başkent Miyeguape (Maykop)’de büyük bir “coşku” ile kutlanan kuruluş yıldönümleri bu sene bize bir ilki yaşattı. Kutlamalar Adigey’in sınırlarını aştı, İstanbul’a kadar ulaştı. İstanbul’da faaliyet gösteren 17 sivil toplum örgütümüz 09 Ekim 2016 Pazar Günü akşamı Sefaköy Kültür Sanat Merkezinde Adige Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 25. yılını birlikte kutladılar.

Adige Cumhuriyeti’nin “atanmış” cumhurbaşkanı Thakuşıne Aslan Miyeguape (Maykop)’de 25 Temmuz’da yapılan organizasyon heyeti toplantısında kutlama gerekçelerini “Adige Mak” gazetesine şu şekilde açıklamıştı: “Adige Cumhuriyeti kendi kendini geçindirir duruma geldi ve ayakları üzerinde duruyor. Adige Cumhuriyeti gösterdiği başarılar ile böylesi kutlamaları hak ediyor.”